نحوه استفاده از الیاف فولادی پروفیلی در بتن

الیاف فولادی پروفیلی دارای سطح افزایش یافته و پیوند اصطکاکی کاهش یافته است که منجر به بهبود استحکام سطحی می شود. این یک مزیت قابل توجه برای کاربردهای بتن تقویت شده با الیاف با کارایی بالا (SFRC) است و می توان از آن برای بهبود عملکرد SFRC ها استفاده کرد.

الیاف فولادی پروفیلی در SFRC به عنوان تقویت کننده برای افزایش مقاومت برشی، خمشی و کششی مستقیم استفاده می شود. با این حال، درک این نکته مهم است که شکل و محتوای الیاف بر خواص مکانیکی SFRC تأثیر می گذارد.

هنگام افزودن الیاف فولادی پروفیل شده به مخلوط بتن، چند جزئیات وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. اینها شامل دوز، طول، قطر موثر و تغییر شکل است.

برای به دست آوردن بهترین استحکام و قابلیت اتصال، تغییر شکل الیاف فولادی باید به حداقل برسد. معمولاً الیاف بسته به کاربرد مورد نظرشان به شکل امواج پیوسته یا برآمدگی، انتهای قلاب دار یا انتهای صاف شکل می گیرند.

شکل الیاف فولادی نیز برای تعیین اثر تقویت شده آنها بر بتن مهم است. بر اساس تجزیه و تحلیل رگرسیون، مشخص شد که ST-F اثر تقویت شده مشابه با HE-F، و CO-F اثر تقویت شده کمی بهتر داشت.

الیاف فولادی افزایش قابل توجهی در استحکام کششی خمشی و انرژی شکست هنگامی که در SFRC اضافه می‌شوند، ایجاد می‌کنند. آنها همچنین برای بهبود اثر پل زدن بتن شناخته شده اند.

الیاف فولادی پروفیلی دارای اشکال و اندازه های متنوعی هستند. تولید کنندگان الیاف اشکال مختلفی را به منظور رفع نیازهای پروژه های ساختمانی مختلف به فروش می رسانند.

شکل الیاف بر اثر پل زدن و پیوند بین بتن و الیاف فولادی تأثیر می گذارد. الیاف بلندتر نسبت ابعاد بالاتری دارند و نسبت به الیاف کوتاهتر موثرتر هستند.

رابطه بین استحکام کششی خمشی (ffcu،fts،fv،ftm)، نسبت تقویت شده ff (ffr/ff)، و کسر حجمی الیاف فولادی (Vf) برای سه شکل الیاف، یعنی مستقیم (ST-F) آزمایش شد. انتهای قلابدار (HE-F) و موجدار (CO-F). نتایج نشان می دهد که استحکام کششی خمشی (fftm) تقریباً یک تابع خطی از Vf. است.